Skip to main content

Edward Gal weer Ruiter van het Jaar

Voor de tweede achtereenvolgende keer heeft dressuurruiter Edward Gal de eretitel Ruiter van het Jaar toegekend gekregen. Met de onvergetelijke Moorlands Totilas zette hij in 2010 een zegereeks neer, die zijn magistrale bekroning kreeg tijdens de Wereldruiterspelen in Lexington (Kentucky) waar door hem als eerste driemaal wereldgoud werd veroverd.

Ook in 2010 heeft de door het Bestuur van Indoor Brabant ingestelde Commissie Ruiter van het Jaar, bestaande uit voorzitter Gerrit Jan Swinkels, Ed van den Bent, Andries van den Berg en Henk Rottinghuis de verrichtingen van de Nederlandse paardensporters in alle disciplines gevolgd en voor de 45e keer de Ruiter van het Jaar aangewezen.

Ditmaal selecteerde de Commissie vier genomineerden; er werden ditmaal geen eervolle vermeldingen toegekend.

Opvallend is, dat de Commissie dit jaar geen springruiter(s) bij de genomineerden en/of de eervolle vermeldingen heeft staan. Het is tekenend voor de situatie waarin de springsport in 2010 terecht kwam. Op de beslissende momenten haakte de Oranjebrigade van bondscoach Rob Ehrens af. Toch is de Commissie niet somber gestemd. Wie het springteam in Dublin aan de start heeft gezien, waar voor lijfsbehoud in de prestigieuze Meydan FEI Nations Cup werd gestreden (en hoe, een overtuigende zege bracht ons land toen al nagenoeg in veilige haven) weet, dat er toekomst in de groep ruiters zit, die Ehrens op zijn lijstje heeft. Een ander lichtpunt was Jeroen Dubbeldam, die met BMC Van Grunsven Simon de hoog gedoteerde Masters in Calgary won, eerste werd in de wereldbekerwedstrijd in Verona en ook in twee Grand Prix’s zegevierde.

Genomineerden

De Commissie nomineerde in alfabetische volgorde menner IJsbrand Chardon, het dressuurteam, dressuurruiter Edward Gal en het menteam. IJsbrand Chardon, inmiddels met afstand nationaal en internationaal de meest succesvolle menner uit de historie van de mensport, heeft al menig keer het lijstje van de Commissie gesierd. Hij werd voor de 22e keer Nederlands Kampioen en leek na afloop weer net zo blij als toen hij zijn eerste nationale titel won. Tijdens de Wereldruiterspelen (WEG) in Kentucky won hij met het team de gouden medaille. In het individuele klassement kwam hij uit op zilver. De wijze waarop hij deze medaille veroverde, zal nooit worden vergeten. Ondanks een forse tegenslag (sabotage aan zijn marathonwagen) reed IJsbrand de marathon van zijn leven, een fantastisch staaltje vakmanschap en vechtlust tonend, dat hem net niet op de hoogste trede van het podium bracht.

Het dressuurteam van bondscoach Sjef Janssen kan terugzien op een geweldig jaar. Na de overwinningen in de landenwedstrijden te Aken en Rotterdam was Nederland de huizenhoge favoriet voor de wereldtitel tijdens de WEG. In Kentucky werd de decennialange hegemonie van de Duitsers overtuigend doorbroken. Daar deed de onverwachte uitsluiting tijdens de teamwedstrijd van pechvogel Adelinde Cornelissen met Jerich Parzival (die er als enigen op konden bogen in 2010 Moorlands Totilas te hebben verslagen: in de Grand Prix als onderdeel van de Wereldbekerfinale in Den Bosch) uiteindelijk niet aan af. Edward Gal met Moorlands Totilas, Imke Schellekens-Bartels met Hunter Douglas Sunrise en Hans Peter Minderhoud met Exquis Nadine realiseerden een score, die het team goud bracht, met op een fractie na vijf punten voorsprong op de verrassend zilveren Britten en ruim negen punten op de bronzen Duitsers. Een historisch moment en een succes waaraan door velen heel lang en heel hard is gewerkt.

Edward Gal, Ruiter van het Jaar 2009, zette de zegereeks van dat jaar met Moorlands Totilas zeer overtuigend door. De superlatieven waren niet van de lucht en de populariteit van de zwarte hengst met zijn zwevende gangen en ongeëvenaarde souplesse steeg tot grote hoogte. Het duo won de Wereldbekerfinale tijdens Indoor Brabant in ’s-Hertogenbosch met een score in de kür van 89.800, waarbij Adelinde Cornelissen en Jerich Parzival en Imke Schellekens-Bartels met Hunter Douglas Sunrise op respectievelijk de plaatsen twee en drie eindigden, een fantastische hattrick voor ons land. De ene na de andere overwinning volgde. Tijdens de Wereldruiterspelen in Kentucky kwam de bekroning met teamgoud in de landenwedstrijd en tweemaal individueel goud in achtereenvolgens de Grand Prix Special en de Grand Prix Freestyle, een kür met een score van 91.80%. Vanzelfsprekend stond Gal aan het einde van het jaar op de eerste plaats in de wereldranglijst, huldigde de FEI hem als de ‘Rider of the Year’ en ontving hij ook van het bekende jaarboek L’Année Hippique de Rider of the Year Award 2010.

Het menteam onder leiding van bondscoach Tjeerd Velstra (ooit zelf tweemaal wereldkampioen) veroverde teamgoud tijdens de Wereldruiterspelen. De vierspannen van IJsbrand Chardon, Koos de Ronde (die kan terugzien op een succesvol jaar met onder meer zijn tweede plaats in de Wereldbekerfinale in Genève, waar hij IJsbrand op de derde plaats hield) en Theo Timmermans, waren te sterk voor de concurrentie. Het feit, dat ook ons menteam in Kentucky aanwezig was, is voor de Commissie aanleiding al degenen te complimenteren, die zich grote inspanningen (financieel en organisatorisch) hebben getroost om de grote Nederlandse afvaardiging in Lexington aan de start te krijgen. Hulde daarvoor!

Besluit

Het zal niemand verbazen, dat de Commissie er ditmaal weinig moeite mee had om Edward Gal voor de tweede keer in zijn sportieve loopbaan aan te wijzen als de Ruiter van het Jaar. Daarmee treedt hij toe tot de selecte groep ruiters, die deze eretitel tweemaal of meer mochten voeren. Dat Gal een vakman is, had hij met Gestion Lingh al laten zien. Dat hij Moorlands Totilas in zo’n korte tijd tot de absolute wereldtop bracht en de hengst wist te presenteren op een wijze die het grote publiek aansprak en de ruitersportliefhebbers deed watertanden, onderstrepen de kennis en kunde van de man uit Harskamp. Het uitzonderlijke prestatieniveau zal -nu Moorlands Totilas in andere handen is overgegaan en door een andere ruiter wordt uitgebracht- naar het gevoelen van de Commissie hooguit te evenaren zijn. Ook als ruiter is Gal gegroeid: hij kon de mentale druk (die immens moet zijn geweest) aan, wist de uitzonderlijke kwaliteiten van zijn paard te begrenzen en te doseren en liet hem op de juiste momenten pieken.